Energooszczędne domy w standardzie NF 40

Wymagania w standardzie NF40 i NF15

Z uwagi na wyraźny spadek zapotrzebowania na ciepło do ogrzewania budynków NF40 i NF15 konieczne jest również ograniczenie zapotrzebowania na ciepło do podgrzewania c.w.u. Istotne jest w tym przypadku podjęcie odpowiednich działań zarówno na etapie projektowania instalacji, jak i właściwe jej wykonanie, zgodnie z projektem. Temperatura wody ciepłej została dokładnie sprecyzowana w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie z dnia 12 kwietnia 2002 r. (Dz. U. Nr 75, poz. 690, z późniejszymi zmianami), gdzie podano wymaganie, aby temperatura wody ciepłej wypływającej w punkcie czerpalnym instalacji wody ciepłej była nie niższa niż 55⁰C i nie wyższa niż 60oC. Dodatkowo instalacja wody ciepłej powinna być dostosowana do okresowego podwyższania temperatury wody ciepłej do wartości powyżej 70⁰C, (ale nie więcej niż 80sup>oC) w celu umożliwienia przeprowadzenia termicznej dezynfekcji instalacji.

Zwiększenie efektywności energetycznej instalacji przy jednoczesnym spełnieniu tych wymagań można więc uzyskać poprzez ograniczenie strat ciepła na dystrybucji i cyrkulacji ciepłej wody, zmniejszenie zużycia ciepłej wody i wykorzystanie do jej podgrzewania odnawialnych źródeł energii, o ile jest to opłacalne ekonomicznie.

Na etapie projektowania instalacji c.w.u. należy przede wszystkim dokładnie określić moc potrzebną do podgrzewania ciepłej wody użytkowej. Uzyskiwane na bazie metody obliczeniowej zawartej w normie PN-92/B-01706 „Instalacje wodociągowe – Wymagania w projektowaniu” wyniki zapotrzebowania na moc cieplną są zawyżone z uwagi na przyjmowanie przesadzonych wartości wskaźników nierównomierności poborów oraz niemal dwukrotnie zawyżonego zapotrzebowania na wodę ciepłą (przyjmuje się 110 do 130 l/Md). Kolejnym krokiem jest precyzyjny dobór wielkości podgrzewacza lub zasobnika c.w.u. Trzeba przy tym zwrócić uwagę na to, by uniknąć powstawania postojowych strat ciepła, gdy urządzenie to jest przewymiarowane. Z drugiej strony zaś powinno być ono na tyle duże, by zapewnić gotowość do podgrzania wody do wymaganej temperatury.

Na etapie projektowania instalacji c.w.u. należy przede wszystkim dokładnie określić moc potrzebną do podgrzewania ciepłej wody użytkowej. Uzyskiwane na bazie metody obliczeniowej zawartej w normie PN-92/B-01706 „Instalacje wodociągowe – Wymagania w projektowaniu” wyniki zapotrzebowania na moc cieplną są zawyżone z uwagi na przyjmowanie przesadzonych wartości wskaźników nierównomierności poborów oraz niemal dwukrotnie zawyżonego zapotrzebowania na wodę ciepłą (przyjmuje się 110 do 130 l/Md). Kolejnym krokiem jest precyzyjny dobór wielkości podgrzewacza lub zasobnika c.w.u. Trzeba przy tym zwrócić uwagę na to, by uniknąć powstawania postojowych strat ciepła, gdy urządzenie to jest przewymiarowane. Z drugiej strony zaś powinno być ono na tyle duże, by zapewnić gotowość do podgrzania wody do wymaganej temperatury.

Należy również zwrócić uwagę na bardzo dobrą izolację podgrzewacza lub zasobnika c.w.u. oraz zastosowanie pomp ładujących o wydajności zapewniającej wykorzystanie akumulacyjności cieplnej zasobników c.w.u. w pracy instalacji.

Minimalizację strat ciepła w instalacji c.w.u. poza źródłem ciepła należy osiągać poprzez właściwą izolację termiczną instalacji. Grubość wymaganej warstwy izolacji powinna odpowiadać zaleceniom podanym w tabeli 11.1, przy współczynniku przewodzenia ciepła równym 0,035 W/mK.

Wśród zaleceń zawarto również informacje odnośnie projektowania instalacji cyrkulacyjnych, które powinny być wyposażone w termostatyczne regulatory przepływu wody cyrkulacyjnej przez poszczególne piony oraz w liczniki ciepła i regulatory temperatury o jak najmniejszych stałych czasowych na odpływie z sekcji podgrzewu c.w.u. Z kolei pompy cyrkulacyjne powinny charakteryzować się wysoką sprawnością i niskim zużyciem energii elektrycznej (klasa A i wyższa) oraz mieć możliwość dostosowania się do dużej zmienności przepływów cyrkulacyjnych poprzez samoczynną regulację parametrów pracy. Powinny mieć także możliwość sterowania przy pomocy układów termostatycznych, by skrócić czas krążenia wody w obiegu cyrkulacyjnym.

Aby instalacja spełniała wymagania standardu NF15 i NF40 należy trzymać się zatem podstawowych zasad:

  • Precyzyjne określenie mocy potrzebnej do podgrzania wody (im większa moc zamówiona w przypadku budynków podłączonych do sieci ciepłowniczej – tym większe koszty stałe);
  • Precyzyjne dobranie wielkości podgrzewacza lub zasobnika (za duża pojemność to niepotrzebne straty ciepła);
  • Stosowanie armatury wodooszczędnej;
  • Właściwe zaizolowanie termiczne instalacji (trzeba przewidzieć odpowiednią przestrzeń pod przewody na etapie projektowym);
  • Wyposażenie instalacji w termostatyczne regulatory przepływu;
  • Wyposażenie instalacji w regulatory temperatury z programowaniem dobowym i tygodniowym;
  • Wyposażenie instalacji w liczniki ciepła umożliwiające monitoring jego zużycia;
  • Stosowane pomp cyrkulacyjnych i ładujących o wysokiej sprawność, klasy B, klasy A, lub wyższej;
  • Nie powinno stosować się kotłów węglowych jako źródła ciepła;
  • Nie należy wykorzystywać jedynie bezpośredniej energii elektrycznej do podgrzewania c.w.u.

LW-BUD Budowa Domów Jednorodzinnych

Waldemar Latacz ul. Strzegowa 48, 32-340 Wolbrom

tel. kom: 608 109 930, email: wlatacz@op.pl
Gości: 115499